Vanwaar de naam “Partners in Creation”?
Dit is een persoonlijk inspiratieverhaal.
Als u er nu open voor staat, lees dan verder.
Zomer 1992, Shelter Island, eiland in de zon, zeilbootjes, mooie stranden, een mengeling van mensen te gast, heerlijke geuren van planten in het stukje wild woud, vogeltjes gaan op je geopende hand zitten, een zonsondergang die je nergens anders zo tegen komt.
Ik werk een zomer lang als counselor in een kamp van de Methodist Church op dit eiland in de Atlantische Oceaan, behorend tot Long Island van de USA. Ik laat een video zien over “Holland” (“the Netherlands” kennen de meesten niet). Jong en oud, iedereen wil de video zien. Verbaasd zijn ze, men had een heel andere voorstelling van dat land ‘ja waar ligt dat eigenlijk?’. “Jullie mogen toch ‘hard drugs’ verkopen?” “Hebben jullie teevees?” “Wat een hoop fietsen!” Over Nederlanders hebben de meesten ook een idee: “die kunnen altijd zo veel”. En “Nederlandse vrouwen zijn zo vrij”, “Ik heb veel liever een vriendin uit Nederland, Amerikaanse vrouwen zijn hard, willen je geld, zijn vals en jaloers”.
Nou, ik kon aan de slag.
Het werd een zeer inspirerende zomer.
Zomerkamp LogoHet was een Methodist Church Camp, en alhoewel ik geen praktiserend katholiek of methodist was ging ik na enige waarschuwingen van de kampleiding toch naar de ochtendmis. De counselors zorgden zelf voor de inhoud van de ochtendmis. Na een paar weinigzeggende ochtenden werd het leuk: we besloten een week lang goed-nieuws-missen voor te dragen. Dat hielp! Het praatte zich rond en de banken kwamen weer vol te zitten. Het motiveerde mij ook: het is veel leuker om je te concentreren op de dingen die goed gaan, het vult je energetische tank en maakt daardoor nog meer mogelijk. En iedereen kon wel wat opnoemen.
De counselors van de jonge-jeugd groep die 2 weken zou blijven, spraken een gedragsregel met de kinderen af: geen “decounting”. Het zou niet getolereerd worden als een kind een ander kind zou pesten, jennen of kleineren. Het werden 2 bijzondere weken waar ook de jongsten zich veilig, gewaardeerd en gezien voelden. Ze konden bloeien, onder toeziend oog van onze groep counselors.
Een regelmatig terugkerende gespreksthema deze zomer was: “We are partners in creation”. Van verschillende kanten bespraken we dit thema: hoe kunnen we dit zien, wat doet deze uitspraak met ons, op welke vlakken kunnen we het toepassen, wat houdt dit in op gedragsmatig niveau. Ik heb veel verschillende invullingen gehoord en de mijne ernaast gezet. Op de wereld die wij nu tot onze beschikking hebben, kunnen wij zelf kiezen wat wij creëren. Die gave hebben wij van hogerhand meegekregen, maar gebruiken we die gave goed? Geef je agressie dan krijg je agressie terug en dus ‘oorlog’. Geef je warmte dan krijg je warmte. Ga je respectloos of ondoordacht met de natuur om dan krijg je schaarste en rampen. Laat je je respectloos uit over een medemens dan krijg je geen respect terug. We raakten niet uitgepraat. “Wat wil jij Maria?’ werd mij gevraagd.
Sinds deze zomer weet ik hoe ik me wil verhouden tot de wereld om mij heen, privé en zakelijk.
Ik wil werken en leven vanuit de basisgedachten “we are Partners in Creation” en “beide partners willen iets moois/goeds/positiefs bereiken voor elkaar en met elkaar”. Met wie je wat dan ook onderneemt, het gaat om wat je samen wilt bereiken. Is er een ‘samen’, een plus-plus contact, dan kan het een lang leven beschoren zijn. Is er sprake van een plus-verborgen-agenda-min contact, dan is het gauw afgelopen. Reikt de communicatie niet om verborgen agenda’s open te leggen, ook dan is het gauw afgelopen, al dan niet met schade voor 1 of beide partners. Jammer dan, afscheid nemen en loslaten. Of het nu zakelijk is of privé.
In mijn werkleven houdt dit in, dat ik met mijn dienstverlening een stukje wil bijdragen aan andermans lichamelijk en geestelijk welbevinden. Met mijn kennis, vaardigheden, ervaring en hoogsensitiviteit kan ik een medemens die ervoor open staat helpen zich beter te voelen. Of het nu lichamelijk is door middel van een sport- of ontspanningsmassage, of het leren van skate technieken zodat hij/zij een nieuwe manier heeft tot inspannende ontspanning; of dat het geestelijk is door te leren hoe je je medemens in nood kunt helpen, hoe je meer kunt bereiken met een effectievere communicatie, of hoe je je angst om te verdwalen kunt overwinnen. Dat maakt niet uit.
Ik doe niets liever dan dit.
Mijn bureau bestaat sinds 1 januari 1996 en ik wil er nog lang mee door gaan.